[ad_1]
Opmerking van de uitgever: Dit verhaal werd oorspronkelijk gepubliceerd op 14 september 2018.
New York
CNN-zaken
—
De legendarische zakenbank Lehman Brothers stond in brand – en niemand kwam om het te blussen.
Bank of America weigerde het 158 jaar oude Wall Street-bedrijf te redden zonder steun van Uncle Sam. De Britse regering zou Barclays niet toestaan (BCS) Lehman Brothers en zijn giftige balans kopen. En Washington besloot tegen nog een politiek impopulaire reddingsoperatie.
Lehman Brothers mocht dus failliet gaan. Om 01.45 uur op maandag 15 september 2008, Lehman Brothers faillissementsbescherming volgens Chapter 11 aangevraagd.
Wat volgde was het grootste en meest complexe faillissement in de Amerikaanse geschiedenis. Maar dat doet geen recht aan de schade die de ondergang van Lehman aan het financiële systeem heeft toegebracht. De implosie van Lehman Brothers – en de chaos die deze veroorzaakte – was het meest angstaanjagende moment voor het bedrijfsleven en de Amerikaanse economie sinds de Grote Depressie.
“Het was het moment waarop de financiële crisis volledig op ons losbarstte, toen paniek de markten overspoelde”, zei Phil Angelides, leider van het officieel tweeledig onderzoek in de meltdown van 2008, vertelde CNN.
Het falen van Lehman deed Wall Street op zijn grondvesten schudden. De Dow daalde 504 puntenhet equivalent van 1.300 punten vandaag. Ongeveer 700 miljard dollar verdween uit pensioenplannen en andere beleggingsfondsen. De paniek die daarop volgde stortte de Amerikaanse economie in een crisis ernstige neergangnu bekend als de Grote Recessie.
Tegenwoordig zijn Lehman Brothers en CEO Dick Fuld het voorbeeld van het roekeloze nemen van risico's die de economie verwoestten.
De laatste dagen van Lehman werden gekenmerkt door hectische onderhandelingen op het laatste moment over zijn lot.
Tot het einde toe dacht iedereen dat iemand Lehman Brothers zou redden: het bedrijf zou zeker niet failliet kunnen gaan. Bear Stearns, een kleinere investeringsbank, was dat wel geweest slechts zes maanden eerder gered door Washington en JPMorgan Chase.
Op woensdag 10 september viel de Zuid-Koreaanse Koreaanse Ontwikkelingsbank uit de strijd om de witte ridder van Lehman Brothers te worden. Het nieuws – gecombineerd met Lehmans aankondiging van een recordverlies van $3,9 miljard per kwartaal – deed de aandelen van de bank met 45% kelderen.
Nu Zuid-Korea eruit is, belde minister van Financiën Hank Paulson Ken Lewis, CEO van de Bank of America, om hem te vragen een creatieve manier te vinden om Lehman Brothers te kopen. Zet je ‘fantasiehoed’ op, drong Paulson aan bij Lewis.
Maar op vrijdag 12 september zei de Bank of America dat ze ermee ophield tenzij de regering bereid was te helpen. Lehman zat eenvoudigweg opgescheept met te veel “illiquide” hypotheekactiva, en kon deze niet snel genoeg verkopen om aan andere verplichtingen te voldoen. Bank of America besloot dat in plaats daarvan te doen koop de volgende zakenbank op het punt om te mislukken: Merrill Lynch.
“Je wist gewoon niet wat er ging gebeuren toen je maandag aan de slag ging”, zegt Brady Kim, die als analist op de handelsdesk van Lehman werkte. ‘Ging je voor Barclays werken? Een Koreaans conglomeraat?’
De enige optie die weinigen zagen aankomen was een faillissement. 'Ze laten de bank niet zomaar ten onder gaan,' zei Kim.
Die vrijdagavond gaf Paulson opdracht aan de hoofden van de grote Wall Street-firma's om elkaar te ontmoeten op het hoofdkantoor van de New York Fed. Ze kregen te horen dat ze met een oplossing uit de particuliere sector moesten komen om Lehman te redden.
Amerikaanse functionarissen hadden weinig zin in een nieuwe reddingsoperatie. Ze hadden het weekend ervoor net de controle over de wankelende hypotheekreuzen Fannie Mae en Freddie Mac overgenomen. Fed-functionarissen zeiden dat Paulson duidelijk maakte dat er deze keer geen hulp van de overheid zou zijn, ‘geen cent’.
Zaterdag bracht een duidelijke doorbraak voor Lehman: Barclays stemde ermee in om Lehman te kopen – zolang Wall Street enkele activa uit handen zou nemen. Maar de Barclays-deal ging zondag in rook op toen Britse toezichthouders weigerden de risicovolle deal te zegenen.
“Stel je voor dat ik ja zou zeggen tegen een Britse bank die een zeer grote Amerikaanse bank zou kopen die … de week daarop failliet ging”, zei Alistair Darling, de Britse minister van Financiën, later tegen de Financial Crisis Inquiry Commission.
'Het was een pandemonium daarboven'
Omdat er geen kopers meer waren, oefenden toezichthouders zondagavond druk uit op Lehman Brothers om het faillissement aan te vragen, voordat de handel in de ochtend werd geopend.
De advocaten en leidinggevenden van Lehman verlieten de New York Fed om het bestuur te informeren dat er geen redding op komst was.
“We gingen terug naar het hoofdkantoor en het was daar een pandemonium”, vertelde Harvey Miller, de faillissementsadviseur van Lehman Brothers, later aan de onderzoekers.
De Fed verwierp op het laatste moment een pleidooi van Lehman voor aanvullende hulp van de centrale bank, wat leidde tot het faillissement in de vroege ochtend.
De ineenstorting schokte de werknemers.
“Ik had nooit gedacht dat het bedrijf failliet zou gaan. Het was verschrikkelijk”, zegt James Chico, die meer dan twintig jaar als analist in de backoffice bij Lehman werkte.
Tom Rogers was op huwelijksreis in St. Lucia toen de bank, die zeven jaar lang zijn werkgever was, failliet ging.
“Ik kwam terug en het was gewoon een massale chaos”, zegt Rogers, die begon als stagiair bij Lehman en opklom tot senior analist in de herverzekeringsactiviteiten van het bedrijf.
De onrust liet zien hoe kwetsbaar en onderling verbonden het hele systeem was. De situatie werd verergerd door de bijna ineenstorting van AIG, de verzekeringsgigant. Toezichthouders vreesden dat de ondergang van AIG het hele systeem ten val zou brengen – dus kreeg AIG een boete Een reddingspakket van 182 miljard dollar.
Angst en paniek verspreidden zich snel door het financiële systeem, waardoor de kredietmarkten bevroor. Zelfs grote en iconische industriële bedrijven zoals General Motors konden geen kortetermijnfinanciering ontvangen.
“De financiële crisis heeft cataclysmische proporties aangenomen met de val van Lehman Brothers”, concludeerde de crisisonderzoekscommissie.
Fuld, die in april 2008 op beruchte wijze tegen de aandeelhouders had gezegd dat “het ergste achter de rug is”, kwam naar voren als een van de schurken van de crisis. Hij stuurde Lehman recht in het gezicht van een epische storm.
Tussen 2000 en 2007 waren de bezittingen van Lehman ruim verdrievoudigd tot 691 miljard dollar. En de leenratio, bekend als leverage, steeg tot 40 keer het eigen vermogen van het bedrijf. Het bedrijf had relatief weinig kapitaal om zich tegen problemen te beschermen.
Madelyn Antoncic, Lehmans Chief Risk Officer van 2004 tot 2007, probeerde Fuld te waarschuwen voor het nemen van meer hypotheekrisico, maar slaagde er niet in.
“Op senior niveau probeerden ze zo hard te duwen dat de wielen los begonnen te raken”, vertelde Antoncic aan de commissie.
Van zijn kant zei Fuld in 2008 tegen de wetgevers dat de pijn van het falen van Lehman “de rest van mijn leven bij mij zal blijven.”
De voormalige baas van Lehman Brothers, die op Wall Street een fortuin van 1 miljard dollar verdiende en verloor, heeft sinds de crisis weinig publieke optredens gegeven. Hij deed spreken op een evenement in 2015 waar hij toegaf dat hij sommige dingen anders zou doen.
“Ik miste het geweld van de markt en hoe dit zich van de ene beleggingscategorie naar de andere verspreidde”, aldus Fuld.
Fuld verdient niet alle schuld. De ondergang van het bedrijf onderstreepte het nemen van wilde risico's die regelgevers en CEO's op Wall Street hadden toegestaan.
Neem bijvoorbeeld de deregulering in 2000 van exotische financiële instrumenten, bekend als derivaten. Toezichthouders hadden weinig zicht op de manier waarop deze transacties banken met elkaar verbonden. Toen één bank failliet ging, vielen andere financiële instellingen in een soort domino-effect.
Zelfs een maand vóór het faillissement van Lehman waren ambtenaren van de Fed nog steeds op zoek naar informatie over de 900.000 derivatencontracten van de bank. En ze hadden geen idee van het risico dat AIG's enorme derivatenboek met zich meebracht.
“De mensen die belast waren met het toezicht op ons financiële systeem werden blind naarmate de crisis zich ontwikkelde”, zei Angelides.
Pas in 2010, toen de ingrijpende financiële hervormingswet van Dodd-Frank werd aangenomen, moesten derivaten op beurzen worden gekocht en verkocht.
De toezichthouders slaagden er ook niet in om Lehman Brothers ertoe te bewegen zijn eerste duik in hypotheken te vertragen. Het bedrijf bleef tot ver in het eerste kwartaal van 2008 onroerend goed kopen.
Het Office of Thrift Supervision van het ministerie van Financiën bracht pas twee maanden vóór de ineenstorting een rapport uit waarin werd gewaarschuwd voor Lehmans 'buitensporige inzet' op commercieel onroerend goed. De OTS werd afgeschaft door Dodd-Frank.
Op dezelfde manier weigerde de SEC Lehman Brothers aan te spreken wegens het overschrijden van de risicolimieten – ook al was de dienst hiervan op de hoogte.
“De SEC…was op de hoogte van de minachting van het bedrijf voor risicobeheer”, aldus de commissie.
Lehman Brothers kwam ook weg met het gebruik van boekhoudtrucs om te maskeren hoeveel geld het had geleend. Bart McDade, president en Chief Operating Officer van Lehman, schreef destijds in een e-mail dat de boekhoudmanoeuvres “een ander medicijn zijn waar we mee bezig zijn.”
Economen zullen decennia lang debatteren over de vraag of Washington Lehman had moeten redden om de chaos die daarop volgde te voorkomen. Voormalig voorzitter van de Federal Reserve, Ben Bernanke, beweert dat toezichthouders niet de bevoegdheid hadden om leningen te verstrekken aan een falende Lehman.
“We hadden feitelijk geen keus en moesten het laten mislukken”, zei Bernanke tegen de commissie.
Maar anderen zeggen dat Bernanke en Paulson zich hadden moeten realiseren dat het falen van Lehman de crisis zou verdiepen.
“Ons regelgevingssysteem is gemaakt van mensen – en mensen maken fouten”, zegt James Angel, hoogleraar bedrijfskunde aan de Georgetown University. “De Fed had de schade duidelijk beter kunnen beperken.”
De inconsistente reactie van Washington – het besluit Lehman niet te redden nadat hij Bear had gered en voordat hij AIG hielp – ‘vergrootte de onzekerheid en paniek’, concludeerde het onderzoek naar de financiële crisis.
Het huidige financiële systeem is veiliger dankzij de hervormingen die na 2008 zijn ingevoerd. Banken hebben grote hoeveelheden kapitaal opgestapeld. Toezichthouders zijn waakzamer.
Maar sommigen maken zich zorgen over de risico op een nieuwe recessieook al begint het niet bij de banken.
'Ik maak me er nu zorgen over', zei de beroemde Yale-professor Robert Schiller, wijzend op 'hooggeprijsde' aandelen en stijgende huizenprijzen.
“We staan al klaar voor wat een herhaling van 2008 zou kunnen zijn,” zei Shiller. “Deze keer zal het er anders uitzien, maar er kan een daling van de huizenprijzen en een recessie op komst zijn.”
Laten we hopen dat de lessen uit de laatste crisis zijn niet vergeten.
Tien jaar later: Het is tien jaar geleden dat de financiële crisis de Amerikaanse economie op zijn kop zette. In een speciale serie die een jaar duurt, onderzoekt CNN de oorzaken van de crisis, hoe het land nog steeds de gevolgen ervan ervaart, en de lessen die we wel en niet hebben geleerd.
[ad_2]
Source link
