[ad_1]
TRADITIONELE KAMEELHERDERS ZIJN BEZORGD
We hebben gewerkt met nomadische kameelherders op het platteland van Mongolië en in de woestijnen van Arabië, waar kamelen zonder hekwerkbeperkingen leven en met de hand worden gemolken. De herders daar maken zich zorgen over de verschuiving naar megazuivelbedrijven, waar melk op industriële schaal wordt geproduceerd.
Internationale deelnemers aan kameelherders die bijeenkwamen op een recente workshop in Rajasthan, India, brachten een verklaring uit waarin ze zeiden dat ze het “extractieve model van dierlijke productie verwerpen dat voor het eerst aan veel kameellanden in de koloniale tijd werd opgelegd”. Ze zijn huiverig voor het adopteren van een model voor de geïndustrialiseerde kamelenhouderij dat “afhankelijk is van fossiele brandstoffen, chemische inputs en geïmporteerd voer”.
Mensen hebben door de geschiedenis heen met kamelen gewerkt. Kamelen maakten handel over lange afstanden mogelijk, dienden in legers, droegen militaire uitrusting, hielden het gezinsonderhoud in stand en droegen bij aan de vroege industrialisatie. Tegenwoordig zijn ze het gezicht van veel toeristische brochures.
De opkomende trend van de geïndustrialiseerde kamelenhouderij, gebaseerd op het maximaliseren van de melkproductie door middel van beslotenheid en controle van de mobiliteit, zou ons ertoe moeten aanzetten even stil te staan en na te denken. We zijn op onze hoede voor wat dit allemaal betekent voor nomadische kameelherders die fijne wolvezels, melk, diverse zuivelproducten en vlees produceren, gebruikmakend van eeuwenoude kennis en gebruiken op het gebied van de veehouderij.
Ariell Ahearn is afdelingsdocent sociale geografie, en Dawn Chatty is emeritus hoogleraar antropologie en gedwongen migratie aan de Universiteit van Oxford. Dit commentaar verscheen voor het eerst over Het gesprek.
[ad_2]
Source link
