[ad_1]
LONDEN: De opkomende landen zullen dit jaar een recordbedrag van 400 miljard dollar betalen om hun buitenlandse schulden af te lossen, en bijna vier dozijn kunnen het geld dat ze nodig hebben voor klimaatadaptatie en duurzame ontwikkeling niet uitgeven zonder het risico te lopen dat ze de komende vijf jaar failliet gaan, volgens een rapport onder leiding van Boston University vrijgegeven aan de vooravond van de voorjaarsbijeenkomsten van het IMF en de Wereldbank.
Uit het rapport van het Debt Relief for Green and Inclusive Recovery Project (DRGR) blijkt dat 47 ontwikkelingslanden de komende vijf jaar de drempel voor insolventie van de buitenlandse schulden, zoals gedefinieerd door het Internationale Monetaire Fonds (IMF), zouden bereiken als ze de noodzakelijke bedragen zouden investeren om de doelstellingen van de Agenda 2030 en de Overeenkomst van Parijs te verwezenlijken.
“Ze zouden in zo’n grote schuldencrisis zitten dat ze, gezien het huidige schuldenklimaat, aan de deur van (default) zouden kloppen als ze zouden proberen dat soort financiering te mobiliseren”, zegt Kevin Gallagher, directeur van de Universiteit van Boston. Centrum voor mondiaal ontwikkelingsbeleid.
Nog eens 19 ontwikkelingslanden beschikken niet over de liquiditeit om zonder hulp aan de bestedingsdoelstellingen te voldoen, hoewel zij de standaarddrempels niet zullen benaderen.
Het rapport riep op tot een herziening van de mondiale financiële architectuur, naast kwijtschelding van schulden voor de meest risicovolle landen en een toename van betaalbare financiering en kredietverbeteringen.
“We moeten meer kapitaal mobiliseren en de kapitaalkosten voor landen verlagen als we willen bidden om hieraan tegemoet te komen”, zei Gallagher tegen Reuters.
Het DRGR-project is een samenwerking tussen het Boston University Global Development Policy Center, Heinrich-Böll-Stiftung, het Center for Sustainable Finance, SOAS en de Universiteit van Londen.
Het rapport dringt er ook bij het Internationale Monetaire Fonds op aan om de manier waarop het de houdbaarheid van de schulden berekent, te herzien – geheimzinnig klinkende beoordelingen die van cruciaal belang zijn om te bepalen hoeveel schuldenverlichting landen die in gebreke zijn gebleven, krijgen.
Als het IMF vaststelt dat een land een te hoge schuldenlast aankan, kan het de natie opzadelen met onbetaalbare betalingen, waardoor het land mogelijk weer in gebreke blijft.
Particuliere schuldeisers hebben de analyses van het Fonds echter soms bekritiseerd omdat ze te pessimistisch waren, waardoor ze nauwlettend in de gaten werden gehouden en politiek geladen waren.
De DRGR zegt dat het IMF, dat een jarenlange evaluatie van de analyses uitvoert, rekening moet houden met de behoeften aan klimaatuitgaven – en met buffers voor weersschokken, van klimaat tot economische crises tot pandemieën.
“Als de internationale gemeenschap niet op een snelle en uniforme manier handelt om waar nodig alomvattende schuldenverlichting te bieden, naast nieuwe liquiditeit, subsidies en concessionele ontwikkelingsfinanciering, zullen de kosten van nietsdoen exorbitant hoog zijn”, waarschuwde het rapport.
(Rapportage door Libby George; redactie door Aurora Ellis)
[ad_2]
Source link
