Commentary: US law that could ban TikTok has a logic problem

WETGEVING GEDREVEN DOOR MORAL PANIEK

Zoals de meeste wetgeving die voortkomt uit morele paniek, is de nieuwe wet – laten we hem PAFFACAA noemen, omdat een dergelijke dwaze wetgeving een dwaas acroniem verdient – ​​nou ja, verschrikkelijk.

In de klacht wordt betoogd dat het soort desinvestering dat het statuut vereist, technologisch moeilijk is; Of dat nu waar is of niet, niemand kan zich voorstellen dat het bedrijf zijn algoritmen en broncode aan een Amerikaanse koper zal verkopen, of dat de Chinese regering dit zou toestaan.

Bovendien kiest PAFFACAA TikTok uit voor een speciale behandeling; andere apps die mogelijk binnen de wet vallen, krijgen procedurele bescherming; TikTok wordt geweigerd.

De meer intrigerende bewering is dat PAFFACAA een ongrondwettelijke last vormt voor de rechten van het Eerste Amendement van zijn 170 miljoen Amerikaanse gebruikers (meer dan de helft van de bevolking), die zich bezighouden met beschermde meningsuiting, zowel wanneer ze kiezen wat ze posten als wanneer ze kiezen wat ze bekijken. . Hen straffen zou een schending van hun rechten betekenen.

Maar het is minder voor de hand liggend dat het verbieden van een app de rechten van gebruikers schendt. Een regeling die inhoudelijk neutraal is, zal doorgaans worden gehandhaafd als zij alternatieve uitdrukkingsmiddelen beschikbaar laat en niet meer spraak belast dan nodig is om de belangen van de overheid te behartigen. Er bestaan ​​andere apps, en als TikTok verdwijnt, zullen er nog meer verschijnen.

Denk eens aan de stencilmachine, ooit het hart van de productie van alles, van strooibiljetten tot klassikale opdrachten.

Als de apparaten verboden waren op grond van het feit dat het droogproces sporen van methanol in de lucht had geproduceerd, zouden veel mensen hun favoriete manier voor het verzenden van berichten zijn kwijtgeraakt, maar hun rechten op vrije meningsuiting zouden niet zijn geschonden zolang ze nog steeds gebruik konden maken van bijvoorbeeld kopieerapparaten.

Dat brengt ons terug bij de drukpers van mijn oudoom.