[ad_1]
Wat betreft de manier waarop de overheid het overaanbod zal terugdringen, zijn er enkele modellen voorgesteld. Bij de herontwikkeling van stedelijke dorpen kunnen lokale overheden bijvoorbeeld oudere huizen van huishoudens kopen, die de opbrengst vervolgens in de vorm van coupons kunnen gebruiken om nieuwere, grotere eigendommen in de buurt te kopen.
Als alternatief kan de centrale overheid een nationaal acquisitieplatform opzetten om onvoltooide projecten van ontwikkelaars op te kopen.
Welk model Peking uiteindelijk ook zal aannemen, ik betwijfel of veel hulp naar particuliere bouwers zal gaan. De Chinese vastgoedsector is fundamenteel veranderd, in die zin dat de verkoop van bestaande huizen de norm zal zijn, zoals het geval is in de ontwikkelde landen.
De industrie heeft niet langer honderden ontwikkelaars nodig. De meesten zullen moeten liquideren en vertrekken, en de weinige overlevenden zijn waarschijnlijk vooral staatsbedrijven, omdat ze betere toegang hebben tot herfinanciering en dus meer ruimte hebben om de storm te doorstaan.
Het lijdt geen twijfel dat de overheidsfinanciering die binnenkomt om ongewenste huizen te kopen, goed nieuws zal zijn. De huizenprijzen kunnen zich stabiliseren, wat de Chinese middenklasse ten goede zal komen. Bouwers van staatsbedrijven zullen gemakkelijker ademen.
Maar laat er geen twijfel over bestaan: Xi is niet bezig met het redden van particuliere ontwikkelaars, wier geld waarschijnlijk op zal zijn voordat er sprake is van een duurzaam herstel van de huizenmarkt. De meesten zullen het niet overleven.
[ad_2]
Source link
